خواب در تحکیم حافظه افراد بزرگسال موثر است، اما تحکیم وابسته به خواب در کودکان همانند بزرگسالان به خوبی مشخص نشده است. بنابراین، هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر خواب در تحکیم حافظه حرکتی کودکان بوده است. شرکت کنندگان شامل 32 کودک پسر داوطلب 10تا12سال شهر کرمان که معیارهای ورود به تحقیق را دارا بودند. از تکلیف زمان واکنش زنجیره ای به منظور سنجش حافظه ضمنی کودکان استفاده گردید. شرکت کنندگان شامل دو گروه خواب ((1± ) 8 شب و (1± )8 صبح) و بیداری((1± ) 8 صبح و (1± )8 شب) بودند که پنج بلوک 90 کوششی را در جلسه اکتساب انجام دادند. در فواصل12ساعت تمامی گروه ها آزمون های یادداری (تحکیم) و انتقال را انجام دادند. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس مختلط 2×2 و 2×4 استفاده گردید. نتایج آزمون یادداری و انتقال نشان دادند که زمان واکنش در دو بلوک تفاوت معنی داری داشته است(05/0>P). اما اثر تعاملی بلوک و گروه تفاوت معنی دار نداشته است(05/0 P ≥ ). این امر حاکی از آن است که تحکیم حافظه حرکتی در گروه های خواب و بیداری کودکان شکل گرفت، اما وابسته به خواب نبوده است. یافته ها نشان دادند که ارتقاء و پیشرفت در عملکرد مهارت صرفا بر اثر تمرین و در طول جلسات تمرین به دست نمی آید؛ بلکه بعد از یادگیری مهارت و در دوره خاموش، با گذر زمان حافظه مربوط به مهارت یادگرفته شده، ارتقاء و تحکیم می یابد. بنابراین، خواب عامل ضروری در توسعه یادگیری خاموش و انتقال یادگیری تکلیف توالی دار حرکتی پنهان کودکان نمی باشد.

سالمندی با تخریب بینایی، افت در پوسچر، کاهش قدرت عضلانی، تعادل و فعالیت شناختی همراه است و به کاهش فعالیت بدنی منجر می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، اثر دو نوع تمرین دوگانه حرکتی-حرکتی و حرکتی-شناختی بر تعادل و حافظه کاری زنان سالمند شهر تهران بود. آزمودنی های پژوهش 45 زن سالمند (میانگین سنی: 71/67 و انحراف معیار: 49/5 سال) بودند که به صورت تصادفی به سه گروه حرکتی-شناختی، حرکتی-حرکتی و کنترل تقسیم شدند. این پژوهش شامل سه مرحله پیش آزمون، تمرین ها به دو شیوه دوگانه حرکتی-حرکتی و حرکتی-شناختی و پس آزمون بود. تمرین های دوگانه حرکتی-حرکتی شامل تمرین مقاومتی به علاوه تمرین حرکتی هم زمان مانند حرکت توپ به بالا و پایین، پرتاب کیسه و نگه داشتن کیف بود. تمرین دوگانه حرکتی-شناختی نیز شامل تمرین مقاومتی به علاوه تمرین شناختی هم زمان مانند شمارش معکوس عدد، انجام محاسبات ریاضی و اسپل معکوس اسامی خاص بود. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی، روش های آماری آزمون تحلیل واریانس مرکب 3 * 2 و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج نشان داد که مقادیر حافظه کاری برای گروه تمرین حرکتی-شناختی نسبت به گروه حرکتی-حرکتی (P = 0. 005) و گروه کنترل (P = 0. 002) بیشتر است. علاوه براین، نمره های مقیاس تعادل برگ برای گروه حرکتی-شناختی و حرکتی-حرکتی در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون افزایش داشت (P = 0. 01)، اما این افزایش در گروه حرکتی-شناختی بیشتر بود. به طورکلی، براساس نتایج پژوهش، تمرین دوگانه حرکتی-شناختی به دلیل ارتقای کارکردهای عصبی به عنوان مدلی بهتر در مقایسه با تمرین حرکتی-حرکتی و حرکتی محض برای ارتقای تعادل و بهبود حافظه کاری پیشنهاد می شود.

رنگ ها تاثیر زیادی بر حالات خلقی و روانی انسان دارند و از آنجا که انسان پیوسته با رنگ ها در ارتباط است، رنگ ها اهمیت بسیاری پیدا می کنند. ورزش نیز با رنگ های مختلف در ارتباط است و در محیط با رنگ های متفاوت انجام می گیرد. همچنین یکی از عوامل اثرگذار و مهم در موفقیت ورزشکاران، زمان پاسخ به محرک ارائه شده است. از این رو با توجه به اهمیت رنگ و زمان واکنش، پژوهش حاضر به بررسی تاثیر رنگ محیطی بر زمان واکنش ساده به صدا در بین ورزشکاران پرادخته است. جامعه آماری را دانشجویان پسر با میانگین سنی 22.2 دانشگاه تهران تشکیل می دهد که از این بین 50 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. پس از مشخص شدن پژوهش و انتخاب نمونه، زمان واکنش ساده به محرک شنیداری دانشجویان با استفاده از دستگاه YB-1000 ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه های تکراری و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته های پژوهش نشان داد که کوچک ترین انحراف معیار و میانگین زمان واکنش ساده به صدا مربوط به محیط آبی رنگ بوده و همچنین زمان واکنش بین محیط آبی، با تمام محیط ها به غیر از محیط سفید رنگ تفاوت معنادار است (p<0.05). نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که، قرار گرفتن در محیط آبی رنگ می تواند موجب افزایش سرعت پردازش اطلاعات شنیداری در سیستم پردازش اطلاعات انسان شود.

زمینه و هدف: اختلال هماهنگی رشدی باعث دشواری هایی در رشد حرکتی کودکان می شود. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی دستکاری تکلیف بر رشد حرکتی در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی انجام شد. روش پژوهش: این مطالعه از نظر هدف کاربردی و از نظر شیوه اجرا نیمه تجربی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری چهار هفته ای با گروه های آزمایش و کنترل بود. جامعه آماری این مطالعه همه دانش آموزان استثنایی مبتلا به اختلال هماهنگی رشدی شهرستان ارومیه در سال تحصیلی 1-1400 بودند. نمونه پژوهش 30 نفر بودند که بر اساس ملاک های ورود به مطالعه با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به روش تصادفی ساده با کمک قرعه کشی در دو گروه مساوی شامل گروه های آزمایش و کنترل جایگزین شدند (هر گروه 15 نفر). گروه آزمایش به مدت 8 هفته و هر هفته دو جلسه 50 دقیقه ای تحت مداخله مهارت های دستکاری تکلیف قرار گرفت و در این مدت گروه کنترل با روش متداول آموزش دید. داده ها با ویرایش دوم آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ (2016) گردآوری و با روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه 22 در سطح معناداری 05/0 تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین کودکان با اختلال هماهنگی رشدی گروه های آزمایش و کنترل در مراحل پس آزمون و پیگیری از نظر همه خرده مقیاس های رشد حرکتی شامل ضربه با باتون، دریبل، دریافت، ضربه با پا، پرتاب بالای سر و غلتاندن تفاوت معناداری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش مهارت های دستکاری تکلیف باعث افزایش ضربه با باتون، دریبل، دریافت، ضربه با پا، پرتاب بالای سر و غلتاندن در کودکان با اختلال هماهنگی رشدی شد و نتایج در مرحله پیگیری نیز باقی ماند (05/0P<). نتیجه گیری: طبق نتایج پژوهش حاضر می توان از روش آموزش مهارت های دستکاری تکلیف در کنار سایر روش های آموزشی موثر برای بهبود رشد حرکتی کودکان با اختلال هماهنگی رشدی بهره برد.

پژوهش حاضر به صورت بالینی و با هدف مقایسه تاثیر دو روش تمرینی حرکتی-شناختی بر کارکردهای اجرایی سالمندان دارای اضافه وزن انجام شد. شرکت کنندگان تعداد 30 نفر از سالمندان 65 تا 80 ساله (میانگین سنی72 سال) شهر تهران بودند که از طریق نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. یک هفته قبل پیش آزمون (بازداری پاسخ، حافظه کاری و حل مسیله) به عمل آمد سپس به طور تصادفی به دو گروه تمرینات تکلیف منفرد (15 نفر) و تکلیف دوگانه (15 نفر) تقسیم شدند. پس از پایان جلسه دوازدهم پس آزمون به عمل آمد و دو ماه بعد نیز آزمون پیگیری گرقته شد. از آزمون آماری تحلیل واریانس مکرر برای ارزیابی یافته ها استفاده شد. نتایج نشان داد اختلاف معناداری در کارکردهای اجرایی در سه زمان پیش آزمون، پس آزمون و آزمون پیگیری وجود دارد. اما اثر تعاملی دو فاکتور گروه و زمان معنادار نیست. بنابراین دو روش تمرینی بر کارکرد اجرایی سالمندان دارای اضافه وزن اثر یکسانی دارند.

هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر تجربه قبلی در بهینه سازی اثر الگوی ماهر هنگام یادگیری یک تکلیف حرکتی پیچیده است. 45 دانشجو (22 دختر، 23 پسر) به صورت تصادفی در سه گروه تجربه جسمانی (PE)، تجربه مشاهده ای (OE) و تجربه آموزشی (IE) قرار داده شدند. آزمایش شامل دو دوره یادداری و اکتساب بود. برای این تحقیق دو تکلیف پیچیده (الف و ب) در نظر گرفته شد که روی یک دستگاه زمان بندی متوالی تعریف شده بودند. تفاوت بین سه گروه در نوع تجربه ای بود که قبل از مشاهده الگوی ماهر در دوره اکتساب می گذراندند. پس از مشاهده، هر سه گروه به اجرای جسمانی تکالیف در چهار بلوک شش کوششی پرداختند. در طول آزمایش، تغییرات خودکارآمدی با استفاده از پرسشنامه خودکارآمدی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد در دوره اکتساب دو گروه (PE) و (OE)، در مقایسه با (IE) خطای زمان بندی نسبی کمتری در تکلیف «ب» دارند. در دوره یادداری نیز دو گروه (PE) و (OE) در خطای زمان بندی نسبی و مطلق تکلیف «ب» ضعیف تر از گروه (IE) بودند (P<0.05). همچنین مشخص شد پس از مشاهده الگوی ماهر، باور خودکارآمدی دو گروه (PE) و (OE) افزایش یافته است (P<0.05)، در حالی که چنین روندی در گروه IE ملاحظه نشد (P>/05). به طور کلی، هر نوع تجربه ناموفق قبل از مشاهده الگوی ماهر باعث بهینه سازی اثرات الگو می شود که می تواند به سبب نقش خودکارآمدی باشد.

مقدمه: هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر ظرفیت حافظه ی کاری بر یادگیری مشاهده ای یک تکلیف حرکتی متوالی است.روش: این پژوهش نیمه تجربی برای 20 دانشجوی دختر با میانگین سنی 22.55±19.43 پردیس شهید باهنر شهرکرد اجرا شد. آزمودنی ها بر اساس نمره ی نمایه ی حافظه به دو گروه نمایه ی حافظه ی کاری بالا و پایین تقسیم شدند. ابزارهای تحقیق آزمون فراخنای ارقام وکسلر بزرگ سالان و دستگاه زمان بندی متوالی بودکه به ترتیب برای سنجش نمایه ی حافظه ی کاری و زمان بندی نسبی و مطلق از آنها استفاده شد. تکلیف آزمودنی ها حرکت در مسیر از قبل مشخص شده؛ یعنی فشردن کلیدهای 2®6®8®4 با حفظ زمان بندی نسبی و مطلق بود.یافته ها: در مرحله ی اکتساب، هر یک از آزمودنی ها شش بلوک 12 کوششی را مشاهده و در مراحل یادداری فوری، تاخیری و انتقال یک بلوک 12 کوششی را اجرا کردند. داده ها با روش آماری تحلیل کواریانس، تجزیه و تحلیل شدند. نتایج مراحل یادداری فوری، تاخیری و انتقال نشان داد که خطای زمان بندی نسبی و مطلق گروه دارای نمایه ی حافظه ی کاری بالا به طور معناداری کمتر از گروه دارای نمایه ی حافظه ی کاری پایین است.نتیجه گیری: به نظر می رسد که ظرفیت حافظه ی کاری افراد می تواند بر یادگیری تکالیف حرکتی متوالی در طی یادگیری مشاهده ای اثر بگذارد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

مقدمه: از اهداف تحقیقات ایجاد محیط یادگیری است که بتواند یادگیری را افزایش دهد. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر تداخل زمینه ای بر دقت فضایی و برنامه ریزی مجدد حرکتی تکلیف حرکتی متوالی در افراد مبتلا به پارکینسون است.روش پژوهش: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی است و طرح پژوهش پیش آزمون - پس آزمون است. 64 نفر از افراد مبتلا به پارکینسون ( میانگین سنی= 3 ± 93/62 سال) به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به چهار گروه مساوی (16 نفری) شامل قالبی- تشابه زیاد/ قالبی- تشابه کم/ تصادفی-تشابه بالا/ و تصادفی- تشابه کم تقسیم شدند. شرکت کننده ها180کوشش ( 12 بلوک 15 کوششی) برای سه تکلیف حرکتی متوالی انجام دادند. خطای اجرای الگوهای حرکتی در همه مراحل محاسبه شد. در مرحلة اکتساب از آزمون تحلیل واریانس مرکب دو (تداخل زمینه ای) × دو (تشابه توالی) × 11 (بلوک های اکتساب)، مراحل یادداری از تحلیل واریانس دو (تداخل زمینه ای) × دو (تشابه توالی) × سه (مرحله)، آزمون انتقال و برنامه ریزی مجدد از طرح تحلیل واریانس دوطرفه دو (تداخل زمینه ای) × دو (تشابه توالی) در سطح 0/05 تحلیل شدند.یافته ها: نتایج نشان داد در مرحلة اکتساب گروه قالبی- تشابه بالا عملکرد بهتری داشتند و اثر تعاملی گروه و تشابه توالی در مراحل یادداری و انتقال معنادار نبود، در مرحلة برنامه ریزی مجدد نیز گروه تصادفی - تشابه بالا بهتر بودند.نتیجه گیری: طبق فرضیة بسط تمرین تصادفی قدرت بازنمایی حافظه را افزایش می دهد و پردازش عمیق تری را در حافظه شکل دهد.